Hardlopen heb ik heel lang vreselijk gevonden. Ik vond dat je niet vooruit kwam en dat het veel te lang duurde voordat je een beetje het gevoel had dat je sneller ging. Bovendien vond ik het saai. De drempel werd hierdoor wel heel hoog...
Maar...het tij is gekeerd! Voor de zomervakantie al ging ik meer naar buiten om te wandelen. Stiekem liep ik dan af en toe ook wat hard. En steeds meer en meer. En ik ontdekte dat ik met hardlopen vrij snel mijn conditie op kan bouwen. Het lukte me dan dus ook snel om 20 tot 30 minuten achter elkaar hard te lopen, en dat maakte het hardlopen een stuk leuker voor mij. Ook merkte ik dat het hardlopen positieve effecten op mijn lichaam heeft, het mijn hoofd leegmaakt en ik er een positief gevoel aan overhoud.
Na de zomer is de klad erin gekomen. Ik bedacht dat ik het misschien leuker zou vinden als ik er een hardloopevenement aan vast zou koppelen. Want ik wilde dat positieve gevoel van voor de zomer ook wel weer heel graag terug. Maar tegelijkertijd vond (en vind) ik dat heel spannend, want dan wil ik mezelf daar niet teleurstellen en leg ik mezelf druk op. Ook verzin ik excuses om er niet aan te beginnen.
Om deze gedachten tegen te gaan, schakelde ik een vriendin in die zelf wel vaker meedoet aan hardloopwedstrijden. Zij heeft ons beide ingeschreven.
Vanochtend liep ik de generale repetitie, ik beloofde mezelf een 'echte' hardloopbroek te kopen als het me lukte om 5 km achter elkaar te lopen. Het resultaat? 5 km achter elkaar in 35 minuten! Zie je wel, I can do it! 19 februari HERE I COME
!
Jullie ook een mooie vakantie (gehad)? 
